Młocarnie w ZSRR

Dodano dnia: 28/03/2019

Po drugiej wojnie światowej w ZSRR były podobnie jak w innych krajach demokracji ludowej produkowane młocarnie. Jednak w ZSRR głównie produkowano wydajne kombajny samobieżne i zaczepiane, ale z myślą o małych kołchozach były również produkowane wydajne młocarnie. W czasach stalinowskich najbardziej znaną fabryką młocarń była „Sierp i Mołot”, która produkowała 2 typy młocarń: MS-1100 i AM 710.
Charakterystyka MS-1100: bęben młócący o średnicy 55 cm i długości 108 cm, maksymalne obroty bębna 1150 obrotów na minutę. Wydajność maksymalna 1500 kg zboża na godzinę (pszenica). Gabaryty: długość – 6 m, szerokość – 230 cm, wysokość – 317 cm, waga 3,5 tony. Młocarnia MS-1100 na ogół pracowała samodzielnie jednak na życzenie można było do niej dostawić przenośnik słomy (stertnik) oraz specjalną, napędzaną od wału wytrząsacza, sieczkarnię, która cięła słomę na długą sieczkę zwaną w ZSRR – samaną. Była również dostępna wersja ze samopodawaczem i bębnem rozcinającym snopy. Młocarnia MS-1100 przypominała MC-85 z Lublina
Młocarnia AM-170 była dużo wydajniejsza od MS-1100 oraz była wyposażona w samopodawacz snopów i rurociąg, którym słoma i plewy były wydmuchiwane na osobną stertę. Charakterystyka AM-170: bęben zębowy o średnicy 63 cm, długości 328 cm, 12 listew zębowych i o obrotach maksymalnych 970 na minutę. Wydajność przy pszenicy wynosiła od 2 do 3 ton na godzinę. Szczególnymi cechami AM-170 były6: samopodawacz zamieszczony z przodu młocarni, wylot słomy i plew był z tyłu. Słoma i plewy na wylocie młocarni wpadały do specjalnej dmuchawy i rurociągiem były transportowane na osobną stertę. Gabaryty młocarni: długość – 16 m (z rozłożonym samopodawaczem), szerokość – 4,5 m, wysokość – 3,9 m, ciężar 4525 kg.

Marcin Marek

Młocarnia MS-1100

Młocarnia AM-170

 

Zobacz więcej na